لباس یک ویژگی جدایی ناپذیر از زندگی ما است که به طور همزمان یک عملکرد محافظتی و تزئینی را انجام می دهد. برای فصل سرد کت، ژاکت، کت و کت پوست گوسفند و برای فصل گرم تی شرت، تی شرت و پیراهن وجود دارد. این دومی امروزه از مواد مختلفی ساخته میشود، از کتانی طبیعی، پشم و ابریشم، و به مواد مصنوعی چند جزئی ختم میشود. در دورههای مختلف تاریخ از چه موادی برای تولید لباس استفاده میشد و مردم اولین بار از چه زمانی شروع به پوشیدن آن کردند؟
تاریخچه لباس
کاوشهای باستانشناسی نشان میدهد که مردم باستان از 500000 سال پیش لباسهای بدوی از پوست حیوانات میپوشیدند. قدیمی ترین سوزن های خیاطی که تا به امروز باقی مانده است در آفریقای جنوبی (غار Sibudu) و در سیبری (غار Denisova) یافت شد. سن اولی 60 هزار سال و دومی 50 هزار سال است. در مورد الیاف کتان، اولین ماده "گیاهی" که جایگزین پوست حیوانات شد، حدود 36 هزار سال پیش به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت.
در سال 5500 قبل از میلاد، کتان رایج ترین ماده برای خیاطی در مصر باستان بود. علاوه بر آن از الیاف پاپیروس، نخل و نی نیز استفاده می شد. لباس سنتی برای مردان مصر باستان یک پارچه کمری اسکنتی و برای زنان - لباسی با بند های کالازیری بود. یکی از این لباس ها که بیش از 5100-5600 سال پیش دوخته شده بود تا به امروز باقی مانده است و در حفاری در طرخان مصر در سال 1913 پیدا شد.
یونانیان باستان علاوه بر کتان، از پشم نیز استفاده زیادی میکردند و از آن پپلو، کیتون و هیمایون میساختند. اولی پارچه های دو متری بود که دور بدن می پیچیدند و دومی پارچه های کوچکی بودند که به عنوان زیرپیراهن عمل می کردند. هیمتیا را میتوان با کتهای بارانی مدرن مقایسه کرد و نه تنها میتوان آنها را پوشید، بلکه بهعنوان یک پتوی گرم نیز استفاده کرد.
ابتدا اتروسک ها و سپس رومی ها توگا را معرفی کردند - تکه های بلند پارچه به شکل نیم دایره. طول چنین برش می تواند به 7 متر برسد و برای پوشاندن آن، اشراف باید به کمک خدمتکاران متوسل می شدند. طبق قوانین روم باستان، ژنرال ها باید توگا قرمز و طلایی می پوشیدند و مقامات رسمی لباس سفید می پوشیدند. زنان از طبقات مختلف میتوانند سایههای تاگ را به صلاحدید خود انتخاب کنند.
قرون وسطی و دوران مدرن
خرقهها و تونیکها، که از رومیان باستان به عاریت گرفته شدهاند، تا قرون وسطی بالا (قرن یازدهم پس از میلاد) در اروپا محبوب بودند. شلوار نیز به آنها اضافه شد که در ابتدا از دو قسمت مجزا تشکیل شده بود: پای راست و چپ که روی تونیک ها ثابت می شد. به دلیل جنگ های مداوم، کمد لباس روزانه اروپایی ها شامل کلاه ایمنی و پست های زنجیری نیز می شد که اغلب با منبت و نقش برجسته تزئین می شد. آلمانی ها، بورگوندی ها و گوت ها به ویژه در این مهارت موفق بودند.
لباس روزمره افراد عادی در اوایل قرون وسطی عملاً بدون تغییر باقی ماند. این ها تونیک و شلوار کوتاه برای مردان و تونیک های بلند با لباس بیرونی برای زنان بود. تغییرات جدی تنها در قرن سیزدهم آغاز شد، زمانی که لباس های کتانی شروع به رنگ آمیزی به رنگ های مختلف کردند و الگوهای جدیدی از لباس ها از آن دوخته شد. "فانوس" آستین های کوچک به تدریج با آستین های بسیار بلند که دست ها را می پوشاند جایگزین شد و یقه با یک کرست سبک جایگزین شد. در قرن هفدهم، یقهها شروع به تزئین با درجهای مخصوص - چروسکها کردند، و در انگلستان یک ژاکت اسپنسر کوتاه اختراع کردند که برای مدت طولانی از مد نیفتاد.
جنگ جهانی اول، رکود بزرگ در ایالات متحده، و سپس جنگ جهانی دوم تأثیر زیادی بر لباسهای اوایل اواسط قرن بیستم گذاشت و آن را بسیار ساده و کاربردی کرد. کمد لباس مردانه (و اغلب زنانه) شامل شلوار لاغر، یک ژاکت درشت و کفش با کفی چوبی بود. سرها با کلاه و کلاه تزئین شده بودند و دامن ها با روبان های لبه دار و زواید بلند شده بودند.
بعد از مینیمالیسم اجباری، دوران تجمل گرایی بیهوده دنبال شد. قبلاً در اواخر دهه 1940، کریستین دیور، یک ترندست جدید، خود را شناخته شد، و عناصری از لباس مانند کرایولین، اندام های متناسب و کرست هایی که کمر را سفت می کرد، وارد کمد روزمره بسیاری از اروپایی ها و آمریکایی ها شد. و جنگ جهانی دوم که اخیراً به پایان رسیده است، یک کت کوتاه با کلاه های گیره دار - لباس های سابق ارتش را به مد آورد.
به طور خلاصه، میتوان گفت که لباس در همه زمانها به عنوان یک ویژگی وضعیت در نظر گرفته میشد و در بین طبقات و طبقات مختلف تفاوت زیادی داشت: هم در رنگ و طرح و هم در مواد ساخت. امروزه می توانید یک پیراهن معمولی یا شلوار معمولی را با مقرون به صرفه ترین قیمت خریداری کنید، اما وقتی صحبت از یک کت و شلوار یا لباس شب گران قیمت به میان می آید، فقط افراد ثروتمند می توانند آن را بخرند. و بیشترین اقلام وضعیتی برای فروش رایگان در دسترس نیستند و فقط به سفارش بالاترین نخبگان ساخته می شوند، که فقط سنت قرن ها را تأیید می کند.